Πηρες το καλοκαιρι απ΄ το χερι, σε στρατες ξενες, που δεν ξερω να διαβω, σε πετρινο γεφυρι αγναντευει, τους ποθους μου σαν κυκλους, στο νερο. # Πηρες το μεσημερι απ΄το χερι, το απεραντο λιοπυρι απ΄τις στρατες, να χαθει. και τραβηξες τη νυχτα απ΄τ΄αστερι, εκεινο που φωτιζει πριν το χαραμα, να΄ρθει. # Εμεινα να κοιταζω τη ζωη μου, σαν μια μικρη που ξαποσταινει, ανηφορια, και τη θυμομουνα μικρη, αγαπημενη, κατω απ΄του κοσμου που κοιμοταν, τη ροδια. # Δεν εχει μεινει πια παρα μια σκορπια ανεμη, ενα πικρο κι αδειο του ανεμου, αναφιλητο. πηρες το καλοκαιρι απ' το χερι, κι εγω μοναχος φτιαχνω καλοκαιρια, απο πηλο.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΘΑΝΑΣΗ....ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ....ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ...
γιατρε χαθηκες να περασης καλη σαρακωστη
Όχι φίλε Θανάση, δεν έχω κάτι ακόμα.. Κάτι ετοιμάζω όμως και θα σου πω σύντομα.. Προς το παρόν μπορείς να κατεβάζεις και απο εδώ ότι θέλεις. Αν δε μπορέσεις για κάποιο λόγο θα σου τα στείλω σε mail. Τί ειδικότητα γιατρέ μου;;
Αρκτικες νυχτες...απλα τελειο! Εχεις μυνημα!